Dag 5: het verblijf in Kanchanaburi

We gaan vandaag al de 5e dag van onze vakantie in en het lijkt al een eeuwigheid geleden dat we Nederland verlieten. We zijn de vorige avond vroeg naar bed gegaan, zo rond 11 uur. Fjodor en Peter hebben de van huis meegenomen film Flight nog proberen te kijken over een groep heldhaftige snowboarders die de meest waanzinnige afdalingen maken maar hebben deze niet helemaal afgekeken. Ondanks dat we het vandaag relatief rustig aan hebben gedaan snakt ons lichaam naar rust. Het zal een combinatie zijn van een andere cultuur en het tot rust komen na een hectische periode thuis. We zijn rond 5 uur ’s ochtends even wakker maar slapen uiteindelijk tot bijna half 9 uit. De bedden in het Ploy guesthouse zijn knijterhard en blijken niets meer dan een compleet houten bodem met een dun matrasje erop. Iets dat in veel hotels in Thailand de standaard schijnt te zijn. We genieten een simpel maar lekker ontbijt. De familie die het Ploy guesthouse runt spreekt maar gebrekkig Engels maar met handgebaren komen we er wel. Ze zijn heel aardig en wanneer ze door hebben wat je wil, rennen ze voor je. We worden tegen half 11 al opgehaald door één van de zonen van de hoteleigenaresse wanneer Sura Prinkpong, de taxi-chauffeur gearriveerd is. Hij heeft de hele dag voor ons gereserveerd en we spreken van tevoren een prijs af voor de hele dag (nog geen 1.200 Baht hetgeen neerkomt op een kleine EUR 30). In zijn open taxi met banken in de lengterichting wanen we ons als een stel militairen op transport. Het is lekker winderig achterin de bak en gelet op de temperatuur geeft dit lekker veel verkoeling. Onze eerste stop is bij een olifantendorp op zo’n 3 kwartier rijden van ons hotel. Meestal mijden we dergelijke kunstmatige reservoirs waar olifanten worden gehouden maar de wijze waarop hier met de beesten wordt omgegaan getuigd van veel respect voor de dieren. We wonen een kleine voorstelling bij waarbij de olifanten plezier beleven met het publiek en Yentl trotseert al liggend op de grond de immense poot van een grote moederolifant die uiterst voorzichtig met haar omspringt. Ook krijgt ze nog een knuffel van de slurf van een baby-olifantje. Tot slot hebben we nog een half uur durende rit op de rug van 2 volwassen olifanten waarbij we een gedeelte van de rit door een rivier waden op de rug van de 2 olifanten. We nemen afscheid van de aardige mensen bij dit olifantendorp en vervolgen onze weg naar de hoofdact van vandaag, de Tijger-tempel. In deze openlucht tempel worden tijgers gehouden en kun je op gezette tijden op de dag (waarschijnlijk direct nadat ze hun buik vol gegeten hebben) met de tijgers op de foto. Heel bijzonder en volgens de begeleiders uniek in Thailand. De tijgers zijn heel sloom en laten zich gewillig op de gevoelige plaat vastleggen. Er staat een leger van vrijwilligers tot onze beschikking. Een groep Amerikaanse studenten heeft hier duidelijk de leiding en we voelen ons soms wat overdreven betuttelt in het opvolgen van de instructies van hen. Ook zijn ze niet altijd even duidelijk in wat ze bedoelen want iedereen heeft vragen hoe en wie de foto’s gaan nemen. Maar uiteindelijk komt het goed en laten we ons vele malen vastleggen met de diverse tijgers. Ook de aanwezige monniken vallen op. Zij schijnen het hele park opgezet te hebben. Op hetzelfde park verblijven nog meer dieren waaronder Grizzly beren, everzwijnen, buffels en herten. Na daar ongeveer anderhalf uur te hebben rondgelopen zijn we toe aan een maaltijd en Sura Prinkpong brengt ons naar een leuk restaurant in de buurt van een station dat gerunt wordt door een hele familie. Dit zie je veel in Thailand, hele families die voor de kost werken waarbij de inkomsten van toeristen een voorname bron van inkomsten vormt. Armoede kennen de meesten niet maar ze weten wel wat hard werken is en zijn erg servicegericht. We beginnen al een beetje van de Thaise bevolking te houden. Iedereen lacht en heeft tijd voor een vriendelijke begroeting of een praatje. Ze doen erg hun best om zich in het Engels verstaanbaar te maken waarbij hun uitspraak nog al eens tekort schiet. We hebben een heerlijke Thaise maaltijd waarbij Fjo en Yent een goed gevulde omelet verorberen en wij ons een typische Thaise maaltijd goed laten smaken met kleine stukjes vlees, goed gekruid, met groenten, noten en rijst. Het smaakt ons prima na al de ervaringen eerder op de dag. Als we ons met goedgevuld magen weer melden bij Sura Prinkpong vragen we hem ons nog even bij de watervallen af te zetten. Daar aangekomen verkoeld Yent zich onder het luide gekletter van de watervallen en kopen we een aantal zakjes van de lokale specialiteit: gebakken banaan. We hebben nog een behoorlijke terugreis te gaan en door het monotone geluid van de taxi dommelen we met z’n allen even weg met in gedachten een heleboel ervaringen rijker. Aangekomen bij het hotel nemen we afscheid van Sura Prinkpong en beloven hem de volgende dag te bellen wanneer we weer een taxi nodig hebben. We nemen een drankje bij het zwembad. Helaas is witte wijn in Thailand geen gemeengoed en ook hier in het Ploy Guesthouse hebben ze het niet beschikbaar. Dus wendt Hes zich maar tot het drankje screwdriver, een mix van wodka en vers geperste sinaasappelsap. Bier lijkt overal ter wereld gemeengoed dus komt Peter niets tekort, ze hebben zelfs Heineken. ’s Avonds gaan we nog even naar de Nightmarket waar het opvalt dat we de enige westerlingen zijn. Hier komen marktkooplui en hobbyisten samen om hun waar aan de man te brengen. Veel stelt het eerlijk gezegd niet voor waardoor we onze inkopen beperken tot 2 flesjes nagellak. Het loopt al tegen 9-en wanneer we ons melden in Friend Bar om ons de Thaise keuken weer heerlijk te laten smaken. Hoewel, Fjo verlangt kennelijk naar de Westerse keuken want hij bestelt een Cordon Blue. De menulijst in dit restaurant lijkt wel een boek zoveel serveren ze er maar in een handomdraai wordt de maaltijd geserveerd en we laten deze ons heerlijk smaken. Wanneer we rond 11 uur in onze hotelkamer ons bed op zoeken vallen we als een blok in slaap.