Dag 10 en 11: het verdere verblijf op Koh Tao

De 10e dag van onze vakantie is het helaas ook bewolkt en regenachtig. Thailand heeft eerder dit jaar al een grote hoeveelheid regen gepaard met overstromingen te verwerken gekregen maar ook in dit deel van het seizoen, wanneer het eigenlijk droog zou moeten zijn, komt er regelmatig een bui regen naar beneden en zien we de zon maar sporadisch. Koud is het echter niet zodat je prima in een korte broek en shirt met korte mouwen rond kunt lopen. We willen graag nog wat van de rest van het eiland zien en bestellen een sightseeing tour bij het resort. We worden door de vaste taxi-chauffeur van het hotel opgehaald en hij brengt ons naar 2 baaien op het eiland waar het uitzicht, ondanks het weer, een paradijselijk plaatje geeft. In de hoge branding van de eerste baai wagen Yentl en Peter een duik in het zeewater maar worden met een smak weer op het strand gegooid door de hoge golven. Fjo en Hes blijven met een wakend oog op het strand achter. We vervolgen onze tocht naar een volgende baai. Het valt op dat het eiland maar relatief klein is en dat er maar weinig wegen goed begaanbaar zijn. Er rijden hier bijna uitsluitend grote zware Pick-ups waarvan het motorvermogen regelmatig moet worden aangesproken. Na de eerste stop worden we door onze chauffeur binnen een kwartier in een volgende baai afgezet en hier lopen we rond een klif heen en komen we op een strand dat zo geadopteerd kan worden door het eerste het beste Bounty eiland. We besluiten met z’n allen een duik te nemen maar het zoute zeewater prikt op de één of andere manier en zodoende zijn we er al snel weer uit. Om hier te komen hebben we een betonnen pad af moeten leggen langs steile rotswanden. Hier staan prachtige huisjes om te huren maar wel een eind van de bewoonde wereld en voor een verblijf lijkt het ons te stil. We nuttigen wat eten en drinken in de trendy bar. De hele sfeer op het eiland doet hippie-achtig aan en komt het vandaag niet dan komt het morgen wel. Zo ook in deze bar. Ondanks dat er wel 6 man in de bediening staan en de tent verre van vol zit moeten we op alles wat we bestellen heel lang wachten. Zelfs het opmaken van de rekening duurt 20 minuten. Het zal onze gehaaste westerse mentaliteit wel zijn waardoor we ons hieraan ergeren. De regen komt inmiddels met bakken naar beneden en onze taxi-chauffeur is, naar later blijkt, door het hotel weggeroepen om andere gasten te vervoeren. Voordat hij weer bij ons terug is zijn we zo weer een uur verder. We laten ons door al deze vertragingen niet uit het veld slaan en zijn nog steeds op en top goed gehumeurd vanwege deze leuke vakantie. Voor vanavond hebben we een afspraak bij een ander hotel waar Hes zich gaat bekwamen in de beginselen van het Thais koken. Door alle vertragingen moeten we ons nog haasten om gepast gekleed voor deze afspraak gereed te zijn. Stipt om half 6 zitten we bij de receptie van ons resort te wachten om opgehaald te worden maar ook hier laat de taxi meer dan een uur op zich wachten. Het zal er wel bij horen. De ontvangst in de mooie open keuken van het hotel is allerhartelijkst en chef-kok Mai heeft alles al klaar staan om direct te starten. Hes krijgt een mooie koksmuts van het hotel opgezet en een schort voor en gaat enthousiast aan de slag. Als eerste krijgen we zelf gemaakte loempia’s geserveerd gefrituurd in palmolie. Vooral het vouwen van de loempia’s is een hele kunst die Hes snel onder de knie krijgt. Daarna volgt een pittige Thaise soep. De Thai gebruiken in de meeste van hun gerechten grof gesneden groenten en ook deze soep heeft daar de kenmerken van. De hoofdgang is Zeebaars met pepersaus en gebakken rijst met kip. Om van te smullen. Tot slot van het diner krijgen we warme kokosmelk met banaan voorgeschoteld. Het heeft allemaal heel erg gesmaakt en ondanks de vertraging is het verder prima georganiseerd. Hes krijgt voor deze prestatie een heus certificaat op naam uitgereikt. Doordat we haar naam door de telefoon hebben moeten spellen staat deze echter op naam van “Hepster van Gilst” maar dat mag de pret niet drukken. Ook krijgt ze in een boekje nog wat extra tekst en uitleg over de geheimen van de Thaise keuken. Na een leuke dag en avond keren we huiswaarts naar ons resort. Ook gedurende de nacht regent het nog stevig en door de vele waterval ontstaat er een heuse beek naast ons huisje die 300m beneden uitmondt in de zee. Het geluid van het stomende water doet lijken dat het de hele nacht regent. Voor de volgende dag hebben we snorkelen op het programma staan. Omdat het nog steeds veel regent en de verwachtingen voor de rest van de dag niet veel verbetering laten zien zeggen we dit echter af. We relaxen wat in het restaurant en als het even droog is kan Yent het niet laten om toch nog een duik in het zwembad te nemen. Even later zwemt ze in de stromende regen alleen in het zwembad hetgeen een mooi plaatje oplevert. Wanneer het aan het begin van de middag droog wordt huren we snorkelsets van het hotel en duiken we bij het resort de zee in om daar te gaan snorkelen. Er blijken prachtige vissen en koraal onder water te bestaan. Na 2 uurtjes houden we het voor gezien en zoeken we een warme douche op om ons wat op te warmen. We hebben nog steeds de scooter in ons bezit en omdat we de volgende ochtend vroeg vertrekken besluiten we deze vandaag al terug te brengen. Dit combineren we met een bezoek aan het stadje Mae Had. Het is opnieuw gaan regenen dus we schuilen regelmatig voor de vele regenval. We eten en drinken wat en doen wat inkopen en tegen 8-en gaan we terug naar het hotel om nog even te genieten van het laatste optreden van Freddie, de vaste zanger van het hotel. Hartelijk nemen we afscheid van hem en gaan met hem op de foto als ook met “captain” onze favoriete ober die afkomstig is van Myanmar. Yent heeft zich deze vakantie helemaal gestort op het kaarten en we spelen onder het genot van een drankje nog een spelletje. Al tegen 10-en zoeken we ons huisje op want de volgende dag moeten we vroeg op voor ons vertrek vanaf Koh Tao.