Verblijf in St. Elena, Monte Verde

St. Elena, 26 december 2007

Het is vandaag 26 december, 2e Kerstdag. De beleving van Kerst of beter gezegd het gebrek hieraan is dit jaar wel een bijzondere ervaring. Afgezien van wat Kerstverlichting en een verdwaalde Kerstboom en Carlos die in Manuel Antonio erg zijn best deed om ons in Kerststemming te brengen is de beleving van Kerst hier veel minder intensief dan thuis. Dat is zeker gezien de vele Amerikanen die Monteverde aantrekt wel opvallend. Ook vandaag moeten we weer vroeg uit de veren voor een bezoek aan de nevelwouden van het Monteverde park. Gisteravond hebben we nog een bezoek gebracht aan St. Elena en hier het plaatselijke internetcafé en een pizzeria opgezocht. Je merkt hier dat je wat verder van de bewoonde wereld afzit want de voorzieningen in het internetcafé waren beduidend minder dan voorheen. Zo zullen de oplettende lezers van onze internetpagina het zijn opgevallen dat we geen foto’s hebben opgeladen. De techniek liet ons hierbij in de steek door een zeer langzame verbinding waardoor we alleen het verslag konden opladen. Inmiddels hebben we een internetcafé met breedbandverbinding gevonden en hopen we vandaag wel foto’s op te kunnen laden. Na het bezoek aan het internetcafé hebben we pizza’s gegeten in een leuke maar sobere pizzeria. De bediening was uiterst aardig maar sprak geen woord Engels waardoor goede communicatie moeilijk was. De 3 pizza’s die op mega ovenschalen werden opgediend waren prima van smaak alleen zo rijkelijk belegd dat we met z’n allen na amper 2 pizza’s al nokkie vol zaten. Met een paar handgebaren wisten we het te regelen dat we de rest in dozen meekregen. Maar zien of we vandaag hier nog wat van eten. Om zeven uur ’s ochtends zitten we al in het restaurant voor het ontbijt. Dit moeten we iets wat snel nuttigen want we blijken nog een kwartier te moeten rijden naar de ingang van het Monteverde reservaat. Door de zeer hobbelige weg ernaar toe wordt onze maag op de proef gesteld maar ook deze beproeving wordt doorstaan. Fjo laat bij iedere stevige hobbel weten waar zijn ontbijt zich nu bevindt! Het weer is inmiddels aardig opgeknapt. Gisteren was het regenachtig en op sommige momenten zelfs guur. Vandaag is het zonnig en helder. Desondanks is het in de nevelwouden enorm vochtig en valt er nog regelmatig regen. Onze zeer bekwame gids Elvin Rodriquez legt uit dat de nevelwouden eigenlijk constant onder een dikke laag bewolking liggen. Het is hier dus plaatselijk nooit helder en van diverse jaargetijden is geen sprake. Dat is bijvoorbeeld ook te zien aan de bomen die in deze regenwouden groeien. Waar je normaal gesproken aan het aantal ringen kunt zien hoe oud een boom is hebben de bomen hier helemaal geen ringen en is de leeftijd van een boom slechts door deskundigen vast te stellen. De nevelwouden zijn enorm indrukwekkend. We zitten hier aan de Pacific zijde van Costa Rica. Het proces dat plaats vindt waardoor het zo ontzettend vochtig is in deze wouden is dat koude lucht over de Atlantische oceaan het centraal middenrif wordt opgestuwd en warme lucht van de oceaan oppikt. Eenmaal bij de toppen van het centraal middenrif aangekomen mondt deze lucht uit in nevel en regen. Hierdoor is er in de hoog gelegen nevelwouden een enorm weelderige plantengroei ontstaan. We krijgen van Elvin uitleg over allerlei planten- en bomengroei die hier plaats vindt. Een grote passie van Elvin is een zeer bijzonder vogel genaamd de Quetzal en warempel later tijdens deze wandeling weten we deze vogel te spotten. Het is een zeer kleurrijke vogel met mooie lange veren waarvoor vogelspotters van over de hele wereld Monteverde komen bezoeken. Andere bezienswaardigheden zijn een neusbeer, een heuse tarantula die we ergens in een holletje spotten en vele kolibri’s die afkomen op suikerwater dat in de buurt van een soort museum is opgehangen. De kennis en het enthousiasme van Elvin onze gids is hierbij onontbeerlijke en werkt zeer aanstekelijk op ons. Na zo’n drie uur wandelen komen we hier dan ook weer heel enthousiast vandaan en zijn we weer een levenservaring rijker. De dag wordt vervolgd met een bezoek aan St. Elena waar we in een zeer sfeervol restaurant een goede middaglunch nuttigen en het heel gezellig hebben. We winkelen nog wat en gaan vervolgens terug naar het hotel om wat lekker te lezen en te relaxen.
Super leuk is het overigens om reacties te lezen op onze site! We lezen ze graag.
Op de vraag wie er meestal rijd in de auto is het antwoord Peter! Hes wil het proberen maar vindt het toch wel wat eng. Als je ziet wat voor wegen we allemaal moeten rijdende afgelopen dagen is het vooral voor Peter genieten om hard door alle kuilen te rijden. Hij probeert er ook veel om heen te rijden maar onze auto leent zich prima voor deze wegen.
De kinderen (en wij natuurlijk ook) genieten enorm van deze vakantie. Als we onze hotel kamer uitlopen komen we regelmatig apen tegen en prachtige vogels. De apen krijgen regelmatig bananen van het personeel van het hotel anders worden ze agressief en slaan zo een raam in van de receptie! Vanavond willen we nog een bezoek brengen aan het kikkermuseum wat zeer leuk schijnt te zijn met kikkers die licht geven. We gaan het zien….